رایة الهدی

 امام موسی کاظم(ع) در فرمایشی گهربار به شیعیان و دوستداران خود چنین توصیه فرمودند:
»لا تَسْتَغْنی شیعَتُنا عَنْ أرْبَع: خُمْرَه یُصَلِّی عَلَیْها، وَ خاتَم یَتَخَتَّمُ بِهِ، وَ سِواک یَسْتاکُ بِهِ، وَ سُبْحَه مِنْ طینِ قَبْرِ أبی عَبْدِ اللّهِ ع فیها ثَلاثٌ وَ ثَلاثُونَ حَبَّهً، مَتى قَلَّبَهَا ذاکِراً لِلّهِ کُتِبَ لَهُ بِکُلِّ حَبَّه أرْبَعُونَ حَسَنَهً، وَ إذا قَلَّبَها ساهِیاً یَعْبَثُ بِها کُتِبَ لَهُ عِشْرُونَ حَسَنَهً.

شیعیان و دوستان ما (در هر حال و در هر کجاکه باشند) از چهار چیز نباید بى نیاز باشند: جانمازى که بر آن نماز بخوانند، انگشترى که در دست نمایند، مسواکى که دندان‌هاى خود را به وسیله آن مسواک کنند و تسبیحى از تربت امام حسین(ع) که داراى ۳۴ دانه باشد و به وسیله آن ذکر گوید که خداوند متعال در مقابل هر دانه آن چهل حسنه در نامه اعمالش ثبت مى‌نماید و چنانچه آن را دست گیرد بدون آن که ذکرى و دعائى بخواند ۲۰ حسنه به او داده مى شود(1).«

پی نوشت ها:

1_(تهذیب الأحکام: ۶/۷۵، ح ۱۴۷- بحار الأنوار: ۱۰۱/۱۳۲، ح 61)